تزریق داخل زجاجیه‌ای تریامسینولون در ادم ماکولای دیابتی مقاوم به درمان

چکیده هدف: تعیین اثر درمانی تریامسینولون داخل زجاجیه‌ای در ادم ماکولای دیابتی مقاوم به درمان. روش پژوهش: در یک کارآزمایی بالینی، 88 چشم از 61 بیمار دیابتی مبتلا به ادم ماکولا که کاندید لیزردرمانی نبودند و یا به آن پاسخ نمی‌دادند؛ به طور تصادفی در دو گروه درمان (با تزریق 4 میلی‌گرم تریامسینولون به داخل زجاجیه) و گروه شاهد (تزریق دارونما به زیر ملتحمه) مطالعه شدند. معاینات کامل چشم‌پزشکی، OCT و آنژیوگرافی در ابتدای مطالعه و طی پی‌گیری‌های 2 و 4 ماهه صورت پذیرفت. در این پژوهش، میزان اگزودای سخت و شدت نشت، به صورت کمی و توسط نرم‌افزار فوتوشاپ، نگارش 7، اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در ماه دوم بعد از تزریق، میانگین حدت بینایی اصلاح‌شده در گروه درمان به میزان 13/0 لاگمار (LogMAR) بهبود یافت (01/0P=) ولی در گروه شاهد، مختصری کاهش پیدا کرد (02/0 لاگمار، 63/0P=). تفاوت میانگین تغییرات حدت بینایی در گروه درمان، در ماه دوم 15/0 لاگمار (02/0P=) و در ماه چهارم 11/0 لاگمار (08/0P=) بیش‌تر از گروه شاهد بود. براساس OCT، میانگین ضخامت مرکز ماکولا در ابتدا و در پی‌گیری‌های 2 و 4 ماهه، در گروه شاهد به ترتیب 166±393،‌ 134±404 و 160±405 میکرون و در گروه درمان 151±393، 109±293 و 119±362 میکرون بود که این تفاوت در ماه دوم به لحاظ آماری معنی‌دار بود (001/0 P=). میزان اگزودای سخت تا ماه چهارم در گروه درمان 51 درصد کاهش یافت (004/0P=) ولی در گروه شاهد 16 درصد افزایش داشت (376/0 P=). شانس بهبود نمای برگ شبدری در آنژیوگرام، در گروه درمان نسبت به گروه دارونما 9 برابر بود (012/0P=). تغییرات در شدت نشت بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشتند. به جز افزایش موقت فشار چشم در ماه دوم در 6/32 درصد چشم‌های گروه درمان، عارضه مهم دیگری به دنبال این تزریق مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: گرچه تزریق داخل زجاجیه‌ای تریامسینولون کم‌عارضه است ولی نقش موثر درمانی یک تزریق آن در ادم ماکولای دیابتی، موقت می‌باشد. بیش‌ترین اثر درمانی به دنبال این تزریق در ماه دوم است که به تدریج تا ماه چهارم کاهش می‌یابد ولی اثرات مربوط به ادم سیستویید ماکولا و اگزودای سخت تا 4 ماه باقی می‌ماند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ سال 10، شماره 3: 301-282.